W stolicy regionu podlaskiego, Łomży, znajduje się Kościół Rektoralny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, który stanowi ważny element zarówno historii, jak i kultury religijnej miasta.
Świątynia, zbudowana w 1873 roku, pierwotnie pełniła funkcję cerkwi pod wezwaniem Św. Trójcy. Od 1885 roku posiada status soboru, co podkreśla jej znaczenie w lokalnej wspólnocie.
Po zakończeniu I wojny światowej w 1918 roku, budowla została przekształcona w kościół rzymskokatolicki, co zaowocowało jej nowym życiem jako miejsca kultu, które przyciąga wiernych i turystów swoją architekturą oraz historycznym dziedzictwem.
Historia budowy
Parafia prawosławna w Łomży została ustanowiona w 1834 roku, a na początku członkowie wspólnoty korzystali z cerkwi znajdującej się w prywatnym domu. W końcu lat 60. XIX wieku, z powodu stacjonowania w mieście kilku jednostek wojskowych, liczba osób wyznania prawosławnego wzrosła do 842. Wówczas cerkiew została przeniesiona do budynku szkolnego w Piątnicy Poduchownej. W 1851 roku powstała druga parafia, dedykowana św. Konstantynowi.
W 1873 roku zapadła decyzja o budowie wolnostojącej cerkwi, co było ważnym krokiem w rozwoju wspólnoty. Równo dwadzieścia lat później, w 1893 roku, wnętrze budynku zyskało na estetyce dzięki dekoracjom stworzonym przez Pawła Jakowlewa. Przy soborze działały różne inicjatywy, w tym bractwo cerkiewne, biblioteka oraz szkoła przycerkiewna, co świadczy o aktywności społecznej i duchowej parafii.
W 1901 roku parafia liczyła już 2014 wiernych, z czego 1604 pochodziło z samej Łomży. Jednak po wybudowaniu cerkwi w Grajewie i Kolnie liczba parafian zaczęła maleć. Pomimo tego, w 1913 roku Święty Synod ogłosił dotację w wysokości 5470 rubli na rozbudowę budynku. Niestety, plany te nie mogły zostać zrealizowane z powodu emigracji ludności rosyjskiej z Łomży po wybuchu I wojny światowej.
Podczas niemieckiego bombardowania Łomży, sobór doznał poważnych uszkodzeń. Po zakończeniu wojny, w 1918 roku, obiekt został przejęty przez Kościół rzymskokatolicki, który nadał mu nową nazwę: kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
Architektura świątyni
Świątynia w Łomży, znana jako sobór, reprezentuje jedyny w swoim rodzaju styl eklektyczny, który jest widoczny zarówno w jej bryle, jak i dekoracjach. Zbudowana z tynkowanej cegły, struktura ta wyróżnia się trójnawowym układem oraz dwiema wieżami zakończonymi ostrymi dachami, które mają formę ośmioboków.
Wzniesiony z wielką dbałością o detale, sobór charakteryzuje się bogato zdobionymi pilastrami oraz misternymi płaskorzeźbami, które otaczają wąskie półkoliste okna. Poniżej linii dachu znajduje się fryz, który dodaje dodatkowego uroku i elegancji.
Wnętrze cerkwi zaskakuje swoją polichromią, która w dużej mierze nawiązuje do dekoracji soboru Chrystusa Zbawiciela w Moskwie. W jednej z wież możemy podziwiać namalowane postacie ewangelistów, które wspaniale dopełniają całość. Dodatkowo, w obrębie świątyni znajdują się sceny przedstawiające Zwiastowanie, Narodzenie Chrystusa, Niesienie Krzyża, Chrzest Chrystusa oraz Zmartwychwstanie Łazarza, co świadczy o bogatej tradycji religijnej tego miejsca.
Przypisy
- Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30.09.2024 r. [dostęp 08.12.2012 r.]
Pozostałe obiekty w kategorii "Kościoły":
Kościół św. Wojciecha Biskupa i Męczennika w Puchałach | Kościół Trójcy Przenajświętszej w Łomży | Katedra św. Michała Archanioła w Łomży | Kościół Krzyża Świętego w Łomży | Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łomży | Parafia św. Michała Archanioła w Łomży | Kościół Matki Boskiej Bolesnej w Łomży | Kościół św. Andrzeja Boboli w Łomży | Kościół Bożego Ciała w Łomży | Kościół św. Brunona z Kwerfurtu Biskupa i Męczennika w Łomży | Kościół Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej w Łomży | Parafia św. Wojciecha Biskupa i Męczennika w Puchałach | Klasztor Kapucynów w ŁomżyOceń: Kościół Rektoralny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Łomży