Janusz Leydo, znany również pod pseudonimem Cord, jest postacią, której życie i osiągnięcia zasługują na szczegółowe omówienie. Urodził się 7 kwietnia 1928 roku w Łomży, a jego historia kończy się 5 listopada 2018 roku w Toruniu.
Był nie tylko wybitnym polskim lekarzem, ale również aktywnym uczestnikiem ruchu oporu w trakcie II wojny światowej. Jego zaangażowanie w walkę o wolność kraju wiązało się z działalnością w czasie Powstania Warszawskiego, co czyni go jednym z bohaterów tamtego okresu.
Życiorys
Janusz Leydo to postać, której historia rozgrywa się na tle burzliwych wydarzeń XX wieku. Jego życie przybrało nowe kierunki w 1935 roku, kiedy to wraz z rodziną przeprowadził się z Łomży do Warszawy. W stolicy kontynuował edukację w szkole powszechnej, a także ukończył gimnazjum na tajnych kompletach w czasie II wojny światowej.
W okresie okupacji, Leydo wstąpił do 4 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej, a od 1942 roku był aktywnym członkiem Batalionu NOW-AK „Gustaw”. Zaangażowanie w działania konspiracyjne obejmowało m.in. utrzymywanie łączności z oddziałami stacjonującymi w Puszczy Kampinoskiej, przeprowadzanie zrzutów węgla i żywności oraz kolportaż prasy podziemnej. Ponadto był zaangażowany w dożywianie dzieci żydowskich z getta.
Podczas warszawskiego powstania walczył w takich miejscach jak Wola, Stare Miasto oraz Śródmieście. Jego zaangażowanie w walkę kosztowało go trzy rany, w tym jedną, która miała miejsce podczas wybuchu „czołgu pułapki” na ulicy Kilińskiego w Warszawie, w dniu 13 sierpnia 1944 roku. Po upadku powstania musiał opuścić miasto, a ranni, w tym on, zostali przewiezieni do obozu przejściowego Dulag 121 w Pruszkowie.
Po wojnie Janusz osiedlił się w Toruniu, gdzie w 1946 roku zdał maturę. Kontynuował swoją ścieżkę edukacyjną, studiując medycynę na Pomorskiej Akademii Medycznej im. gen. Karola Świerczewskiego w Szczecinie. Ukończył studia w 1953 roku, zdobywając specjalizację jako lekarz chorób wewnętrznych. Przez wiele lat mieszkał i pracował w Toruniu.
Po zakończeniu swojego życia, Janusz Leydo został pochowany na toruńskim cmentarzu św. Jerzego, pozostawiając po sobie pamięć jako człowieka, który poświęcił się walce o wolność i pomocy innym w trudnych czasach.
Odznaczenia i awanse
Janusz Leydo, w uznaniu za swoje niezrównane zasługi, otrzymał szereg wysokich odznaczeń. Wśród nich znalazły się m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Armii Krajowej, Warszawski Krzyż Powstańczy, Krzyż Partyzancki oraz Medal za Warszawę 1939–1945.
Po zakończeniu działań wojennych, jego osiągnięcia zostały docenione również przez władze wojskowe, co skutkowało awansowaniem go do stopnia pułkownika w stanie spoczynku.
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Leopold Rejniak | Tadeusz Michał Kraszewski | Bronisław Karbowski | Janina Makowska | Jacek ŚniegockiOceń: Janusz Leydo