Henryk Cieśluk

---

Życiorys

Henryk Cieśluk był synem Adama i Anny. W 1937 roku ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim, a od 1938 do 1939 roku pracował jako pracownik umysłowy w Ubezpieczalni Społecznej w Ciechanowie. Przed wybuchem II wojny światowej angażował się w działalność Komunistycznego Związku Młodzieży Polski oraz Komunistycznej Partii Polski, gdzie pełnił m.in. funkcje w komitetach okręgowych i dzielnicowych w Łomży. Jego dotychczasowe życie było również związane z pobytem w więzieniu w latach 1930–1931.

W latach dwudziestych, w towarzystwie brata Wacława, Cieśluk był jednym z założycieli pierwszego cywilnego klubu sportowego w rodzinnym mieście, ŁKS 1926 Łomża, gdzie pełnił rolę członka zarządu, a później objął zaszczytną funkcję honorowego prezesa.

Po wybuchu wojny w 1939 roku został zmobilizowany do 36 pp, jednak szybko dostał się do niewoli. Udało mu się jednak uciec z niej do Łomży, gdzie zaangażował się w działalność spółdzielczości. Wkrótce objął przewodnictwo Komisji Rewizyjnej „Obłpotrebsojuz” w Białymstoku. Pod przybranym nazwiskiem Zeclak, razem z żoną Marią, pracował jako robotnik w majątkach rolnych Werdomicze i Kwatery na Białorusi. W 1944 roku w szeregach Armii Czerwonej walczył w rejonie Wołkowyska oraz Białegostoku.

W wyniku swojego zaangażowania w powojenne instytucje, w 1944 roku został mianowany na stanowisko szefa Prokuratury Specjalnego Sądu Karnego w Lublinie, stając się pierwszym prokuratorem w powszechnym wymiarze sprawiedliwości, mianowanym przez Prezydium Krajowej Rady Narodowej (KRN). Reprezentował oskarżenie w pierwszym procesie przeciwko hitlerowskim zbrodniarzom z obozu SS na Majdanku. W latach 1945–1946 przewodniczył Specjalnemu Sądowi Karnemu w Warszawie, z siedzibą w Łodzi. W 1946 roku objął funkcję sędziego Najwyższego Trybunału Narodowego, a w latach 1947–1949 działał jako prezes Sądu Okręgowego w Łodzi oraz szef Prokuratury Wojewódzkiej w Poznaniu w latach 1949–1953.

Będąc aktywnym uczestnikiem życia politycznego, działał w Polskiej Partii Robotniczej (PPR), był także delegatem na I Zjazd PPR w grudniu 1945 roku, a później w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). Zajmował również stanowiska wiceprzewodniczącego Delegatury Komisji Specjalnej do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym w Łodzi, a także szefa Komisji Upaństwowienia Przedsiębiorstw w tym mieście.

W latach 50. XX wieku pełnił funkcję dyrektora wydziału w Ministerstwie Sprawiedliwości, gdzie odpowiadał m.in. za sekretne procedury związane z rozprawami karnymi. Od grudnia 1952 roku do kwietnia 1956 roku był podsekretarzem stanu w resorcie sprawiedliwości. W latach 1957–1961 pracował jako radca ds. prawnych ministra w Ministerstwie Handlu Wewnętrznego, a od czerwca 1961 roku do sierpnia 1972 roku był zastępcą prokuratora generalnego. Równocześnie, w latach 1952–1954, był członkiem Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego oraz Komisji Wymiaru Sprawiedliwości, Bezpieczeństwa i Porządku Publicznego przy Wydziale Administracyjnym KC PZPR.

Po 1980 roku, Cieśluk był aktywnym członkiem Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej KC PZPR, a od 1982 do 1989 roku zasiadał w Trybunale Stanu w I i II kadencji. Wchodził również w skład władz Polskiego Związku Łowieckiego oraz Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Łomżyńskiej.

Po zakończeniu swojego życia, został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Odznaczenia

Henryk Cieśluk uzyskał znaczące wyróżnienia w swojej karierze, które potwierdzają jego zasługi. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi dwukrotnie, w latach 1947 oraz 1952, co świadczy o jego wyjątkowym wkładzie.

Dodatkowo, w 1946 roku otrzymał Krzyż Walecznych, co również podkreśla jego odwagę i determinację.

---

Oceń: Henryk Cieśluk

---