Jerzy Kurcyusz

---

Życiorys

Jerzy Kurcyusz studiował na Wydziale Prawa UW, gdzie aktywnie angażował się w różne organizacje studenckie. W 1931 roku, reprezentując Związek Akademicki Młodzież Wszechpolska, objął funkcję prezesa Bratniej Pomocy UW. Jego działalność polityczna obejmowała też przynależność do władz Stronnictwa Narodowego oraz Obozu Wielkiej Polski, co było efektem jego prezesury w Radzie Naczelnej Młodzieży Wszechpolskiej.

Po rozłamie w środowisku narodowym w 1934 roku, Kurcyusz dołączył do ONR, a następnie stał się częścią władz kierowniczych ONR „ABC”. W 1936 roku wszedł w skład Komitetu Politycznego Organizacji Polskiej, będąc jednym z czołowych działaczy tej formacji. W latach 1936-1937 był zaangażowany w rozmowy na temat współpracy ONR „ABC” z obozem piłsudczyków, co pokazuje jego znaczenie w tamtym okresie. W 1938 roku uzyskał mandat do Rady Miasta Warszawy, startując z ramienia komitetu wyborczego Ruchu Narodowo-Radykalnego.

W momencie, gdy wybuchła II wojna światowa, mimo zwolnienia z obowiązku służby wojskowej z powodu problemów ze wzrokiem, zgłosił się jako ochotnik do wojska. Niestety, z powodu braku broni nie został przyjęty i kontynuował służbę w Straży Obywatelskiej w Warszawie. Po zakończeniu 1939 roku podjął decyzję o wyjeździe do Francji jako wysłannik ONR. Po dotarciu do Francji przez Węgry, został wyznaczony przez generała Władysława Sikorskiego do utrzymywania łączności pomiędzy rządem emigracyjnym a okupowanym krajem.

W 1947 roku Kurcyusz postanowił na stałe osiedlić się w Polsce, gdzie rozpoczął pracę jako radca prawny. Później prowadził praktykę adwokacką w Katowicach. W 1968 roku obronił pracę doktorską, która nosiła tytuł Wewnątrzzakładowy tryb załatwiania spraw dotyczących wypadków przy pracy, napisaną pod kierunkiem Andrzeja Stelmachowskiego. Jego zaangażowanie w działalność opozycyjną nabrało szczególnego wymiaru w latach osiemdziesiątych, kiedy to wspierał demokratyczną opozycję, pełniąc funkcję doradcy dla działaczy NSZZ „Solidarność” oraz broniąc ludzi w procesach politycznych.

Życie prywatne

Jerzy Kurcyusz miał wiele zawirowań w życiu osobistym. Jego pierwsza żona, córka prezydenta Warszawy Zygmunta Słomińskiego, nosiła imię Helena. Ich małżeństwo nie przetrwało próby czasu, co doprowadziło do ich rozstania.

Przed wybuchem II wojny światowej jego życie uczuciowe przyniosło mu publiczne kontrowersje. Wdał się w romans z Marią Rutkowską, która była żoną Tadeusza, brata Anny Sucheni Grabowskiej. Z tego związku narodziło się wiele emocji i skandali. W 1947 roku Kurcyusz i Maria postanowili sformalizować swój związek i wzięli ślub.

Odznaczenia

W 2006 roku, za niekwestionowane osiągnięcia w pracy na rzecz demokratycznych przemian w Polsce, a także za jego zaangażowanie w działalność zawodową oraz społeczną, Jerzy Kurcyusz został odznaczony pośmiertnie. To prestiżowe wyróżnienie nadano mu przez ówczesnego prezydenta Lecha Kaczyńskiego, który przyznał mu Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.

---

Oceń: Jerzy Kurcyusz

---