Józef Niski

---

Życiorys

Józef Niski urodził się jako syn Kaliksta i Teofili z domu Kotowskiej. W 1911 roku zakończył naukę w niższej szkole handlowej, a rok później uczęszczał na kursy elektromonterskie, które odbywały się w Wilnie przy szkole średniej. W tym okresie aktywnie uczestniczył w kółkach samokształceniowych młodzieży szkolnej, co podkreśla jego zaangażowanie w rozwój osobisty oraz naukę.

W roku 1910 za sprawą Mieczysława Niedziałkowskiego dołączył do Związku Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej oraz Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1912 roku, biorąc udział w nielegalnym Zjeździe ZMPN w Krakowie, został aresztowany w Piotrkowie za przekroczenie granicy i spędził rok w więzieniu. Po wyjściu na wolność, udał się do Tallinna, gdzie zdobył zatrudnienie w firmie budowlanej Gonckiewicza.

Po wybuchu I wojny światowej wykazał się dużą przedsiębiorczością i kontynuował pracę w budownictwie oraz inżynierii w guberni włodzimierskiej, gdzie przyczynił się do budowy prochowni, a później wrócił do Tallinna, gdzie szczególnie angażował się w budowę okrętów. Wiosną 1915 roku przeniósł się do Piotrogrodu, gdzie pracował w fabryce metalurgicznej przy budowie torpedowców oraz w Czerustkach, gdzie kontynuował swoją pracę w prochowni.

W 1915 roku Niski został powołany do wojska, gdzie służył w 242 baonie zapasowym w Symbirsku. Z końcem roku 1915 dołączył do 1 kolumny samochodowej w Piotrogrodzie, a po ukończeniu kursu wojskowego, przez jakiś czas pracował jako instruktor w wojskowej szkole kierowców w Nowym Peterhofie. W lutym 1917 roku, zaangażowany w politykę, wziął aktywny udział w rewolucji lutowej jako członek Partii Socjalistów-Rewolucjonistów, gdzie pełnił rolę delegata kompanii i był członkiem Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich w Piotrogrodzie, a także prezesem Rady Delegatów w Nowym Peterhofie.

Po przewrocie bolszewickim postanowił zrezygnować z mandatu w Radzie Delegatów, a następnie wyjechał do Tallinna, gdzie został ujęty przez wojska niemieckie i trafił do obozu koncentracyjnego w Rydze. Po uwolnieniu w grudniu 1918 roku, Niski powrócił do Warszawy, gdzie dołączył do Polskiej Partii Socjalistycznej i angażował się w kampanie wyborcze, w tym wybory do Sejmu, które miały miejsce 26 grudnia 1918 roku w Lublinie. W tym czasie aktywnie organizował strajki w 11 powiatach, co skutkowało pierwszymi umowami zbiorowymi w rolnictwie.

Na początku 1920 roku uczestniczył w akcji plebiscytowej na Górnym Śląsku, a po powrocie do Warszawy, w czasie wojny polsko-bolszewickiej, dołączył do Związku Obrońców Ojczyzny, gdzie działał pod dowództwem Stefana Lelka, prowadząc działalność dywersyjną w rejonie Lublina przeciwko Armii Czerwonej. Po zakończeniu konfliktu Niski zajął się organizowaniem oddziału lubelskiego Związku Strzeleckiego oraz pracą w komisjach rozjemczych dla robotników rolnych, co pokazuje jego zaangażowanie w pomoc potrzebującym i w poprawę warunków pracy.

W wyborach parlamentarnych w 1922 roku uzyskał mandat z listy Polskiej Partii Socjalistycznej w okręgu Krasnystaw, a w 1928 roku ponownie został wybrany z tego samego okręgu. Jako członek Sejmu II kadencji aktywnie działał w komisjach morskiej oraz rolnej. W ciągu swojej kariery parlamentarnej trzykrotnie był wybierany do Głównej Komisji Ziemskiej jako przedstawiciel bezrolnych, co świadczy o jego zaangażowaniu w sprawy ziemi i rolnictwa.

W październiku 1928 roku, po rozłamu w Polskiej Partii Socjalistycznej, wraz z grupą posłów przystąpił do Klubu Parlamentarnego PPS dawna Frakcja Rewolucyjna. W 1928 roku założył Klasowy Związek Zawodowy Robotników Rolnych i Leśnych oraz wstąpił do zarządu Centralnego Zrzeszenia Klasowych Związków Zawodowych, kontynuując zaangażowanie polityczne. Mimo że w 1930 roku nie uzyskał mandatu w wyborach parlamentarnych, stale angażował się w działalność publiczną, a w 1931 roku prowadził gazetę „Nowa Wieś”, która z braku funduszy szybko została zawieszona.

Pracował jako elektromonter w Warszawie i Lublinie, a w 1933 roku został odznaczony Krzyżem Niepodległości, co potwierdza jego zasługi i działalność na rzecz ojczyzny.

---

Oceń: Józef Niski

---