Kazimierz Dembowski-Weyroch

---

Życiorys

Kazimierz Dembowski-Weyroch przyszedł na świat w rodzinie Ludwika i Józefy Wejrochów. Do roku 1910 mieszkał w Łomży, gdzie ukończył szkołę gimnazjalną. Następnie, wraz z najbliższymi, przeniósł się do stolicy, Warszawy, gdzie w 1914 roku z powodzeniem ukończył szkołę handlową. W tym samym czasie rozpoczął pracy w przemyśle włókienniczym, jednak jego pasją był śpiew. Uczył się pod okiem takich mistrzów jak Adam Ostrowski oraz J. Łysakowski, a także kształcił się w szkole Juliusza Marso.

Jako młody uczeń miał występ w styczniu 1919 roku w operze „Janek”, występując wtedy jeszcze pod nazwiskiem Weyroch. Można jednak przyjąć, że jego formalny debiut przypadł na wrzesień 1919 roku, kiedy to zaprezentował swoje umiejętności w Teatrze Nowości w Warszawie, grając rolę Achmeda w operetce „Róża Stambułu” autorstwa Leo Falla. Z tą sceną związany był aż do 1925 roku, gdzie m.in. dublował rolę Bolesława Mierzejewskiego oraz współpracował z takimi artystkami jak Lucyna Messal oraz Mieczysława Ćwiklińska.

W 1924 roku Dembowski-Weyroch wyjechał na studia wokalne do Włoch, co miało duży wpływ na jego dalszą karierę. Po powrocie, w 1925 roku, dołączył do zespołu Kazimiery Niewiarowskiej, z którym podróżował po Europie, występując m.in. w Pradze oraz Wilnie. W latach 1927–1928 jego kroki zaprowadziły go do Lwowa, gdzie nie tylko występował, ale także reżyserował w Teatrach: Wielkim i Nowości. W kolejnych latach, pomiędzy 1928 a 1930 rokiem, przebywał w Stanach Zjednoczonych, występując w polskich teatrach zlokalizowanych m.in. w Detroit, Cleveland i Pittsburgu.

Po powrocie do kraju w 1930 roku, występował w Teatrze Wielkim w Poznaniu. W kolejnych latach 30. XX wieku Dembowski-Weyroch związał się z warszawskimi teatrami, takimi jak Nowości (1931–1932), Mała Kometa (1931), Operetka na Chłodnej (1935–1936) oraz wieloma innymi, w tym wileńskim Teatrem Komedii Muzycznej „Lutnia” (1932–1935, 1937–1938) oraz lwowskim Teatrem Miejskim (1936). Jego kariera toczyła się również w poznańskim Teatrze Wielkim (1936–1937) oraz bydgoskim Teatrze Miejskim (1936–1937, 1939). W kwietniu 1939 roku powrócił do wileńskiej „Lutni”, gdzie zastał go wybuch II wojny światowej. Na krótko po tym wydarzeniu przeniósł się z Wilna do Warszawy.

W nowej rzeczywistości stolicy Dembowski-Weyroch występował w kawiarniach, a od maja 1944 roku brał udział w przedstawieniach w oficjalnym Teatrze Miasta Warszawy. Po tragicznym upadku powstania warszawskiego, znalazł się w obozach koncentracyjnych, w tym w Groß-Rosen, gdzie uczestniczył w bożonarodzeniowym przedstawieniu (1944).

Na początku października 1945 roku powrócił do Polski i w latach 1945–1946 pracował jako aktor oraz reżyser w Teatrze Komedia Muzyczna „Lutnia” w Łodzi. Kolejnym etapem jego kariery były występy w Teatrze Komedia Muzyczna w Krakowie (1947) oraz działalność w objazdowym zespole operetkowym (1947–1948). W latach 1949-1951 pełnił funkcję kierownika muzycznego, był aktorem oraz reżyserem w Teatrze Muzycznym w Lublinie, a następnie wrócił do Warszawy, gdzie pracował jako aktor w Teatrze Ludowym (1952–1956) oraz kierownik artystyczny Warszawskiej Operetki Objazdowej (1955). Ostatecznie związał się z Teatrem Komedia w latach 1956–1975.

W 1957 roku zagrał w filmie „Prawdziwy koniec wielkiej wojny” w reżyserii Jerzego Zawieyskiego, a w 1960 roku miał występ w spektaklu Teatru Telewizji zatytułowanym „Za wczoraj” (reż. Czesław Szpakowicz). Był mężem Jadwigi Heleny z Jakubowskich, która zmarła w 1984 roku. Kazimierz Dembowski-Weyroch odszedł na wieczny spoczynek, a jego miejsce spoczynku to cmentarz Powązkowski w Warszawie (kwatera IV-4-12).

Ordery i odznaczenia

W ciągu swojej kariery Kazimierz Dembowski-Weyroch otrzymał szereg wyróżnień, które świadczą o jego znaczących osiągnięciach oraz zaangażowaniu w życie społeczne i polityczne. Poniżej przedstawiono istotne odznaczenia, które zdobył:

• Złoty Krzyż Zasługi, który został przyznany w roku 1955,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, nadany 19 stycznia 1955 roku,
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego, przyznana w 1967 roku.

---

Oceń: Kazimierz Dembowski-Weyroch

---