Gustaw Alef-Bolkowiak

---

Życiorys

Gustaw Alef-Bolkowiak był bezpośrednio związany z Izaakiem, jego ojcem. Po ukończeniu szkoły, w latach 1934–1938, zrealizował studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Już od 1928 roku był aktywnym członkiem organizacji Ha-Szomer Ha-Cair, a od 1936 roku przynależał do „Życia”, w ramach Organizacji Młodzieżowej Socjalistów. W swoich działaniach zawodowych, w latach 1936–1938 pełnił funkcję redaktora w agencji prasowej „Żagos”, a w 1938 roku objął stanowisko sekretarza Komitetu Pomocy Uchodźcom z Niemiec w Zbąszyniu.

Podczas września 1939 roku brał udział w działaniach jako żołnierz w batalionach Obrony Narodowej, a następnie przedostał się na tereny, które były pod kontrolą Armii Czerwonej. Jako kierownik wydziału opałowego w zarządzie miasta, zaangażował się w działalność związków zawodowych oraz pełnił rolę agitatora w czasie „wyborów” do Rady Najwyższej ZSRR. W okresie lat 1940-1941 pracował jako kierownik państwowej konsultacji prawnej w Kolnie. Został sekretarzem oddziału związku zawodowego pracowników sądów oraz działaczem WKP(b). Jego bliskie związki z partyzantką radziecką oraz NKWD wpłynęły na bieg jego dalszej kariery.

W czasie okupacji ukończył partyzancką Szkołę Oficerską, a od 1942 roku uczestniczył w walkach w ramach Gwardii Ludowej (GL) oraz Armii Ludowej (AL). Awansując na stanowiska, pełnił funkcję zastępcy dowódcy batalionu oraz dowódcy oddziału specjalnego. Od lutego 1942 roku był członkiem Polskiej Partii Robotniczej (PPR) oraz Komitetu Dzielnicowego (KD) PPR, a także dowodził organizacją dzielnicową GL. Podczas swojej kariery wojskowej brał udział w wielu akcjach, z których jedną z ważniejszych było odniesienie rany 30 września 1942 roku pod Ossą koło Drzewicy.

W styczniu 1943 roku zainicjował wydawanie w Mińsku Mazowieckim pisma informacyjnego Komitetu Okręgowego (KO) PPR Warszawa-Prawa Podmiejska – „Wiadomości Codzienne”. Później, w kwietniu tego samego roku, przeniesiony na Lubelszczyznę, redagował „Wiadomości” oraz „Trybunę Ziemi Lubelskiej”. Przejął dowództwo nad oddziałem specjalnym, liczącym około sto osób, w którym znajdowali się również ocaleni z Holocaustu Żydzi. Wziął udział w bitwach pod Amelinem 7 maja 1944 roku oraz pod Rąblowem 14 maja tego samego roku. Jako dowódca oddziału do zadań specjalnych uczestniczył w walkach o Warszawę w 1945 roku, a następnie pełnił funkcję szefa Wydziału Personalnego Komendy Głównej Milicji Obywatelskiej.

Po zakończeniu działań wojennych, w 1945 roku, został wyznaczony na szefa Oddziału Spraw Zagranicznych Sztabu Generalnego WP. W latach 1946–1947 odbył roczny kurs lotniczy w Stanach Zjednoczonych, a od marca 1946 do kwietnia 1948 pełnił funkcję zastępcy attaché wojskowego w Waszyngtonie. Następnie, od 15 sierpnia 1948 do 15 września 1949, był attaché wojskowym w Belgradzie. 16 września 1949 roku został skierowany do Komitetu Centralnego PZPR. W latach 1955–1956 sprawował funkcję dyrektora gabinetu wicepremiera Franciszka Jóźwiaka w Urzędzie Rady Ministrów, a w latach 1956–1958 był przedstawicielem PRL w Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Kambodży oraz Laosie.

Od 18 grudnia 1958 do 10 listopada 1964 roku kierował Oddziałem Propagandy w Głównym Zarządzie Politycznym WP. W znanym filmie Claude’a Lanzmanna „Shoah” uczestniczył, udzielając wywiadu w języku francuskim. Gustaw Alef-Bolkowiak, osoba o bogatym doświadczeniu wojskowym i politycznym, został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B32-tuje-20).

Ordery i odznaczenia

Gustaw Alef-Bolkowiak, znany ze swoich zasług, odznaczony został wieloma honorowymi nagrodami. Wśród nich znajdują się stawiane na czoło wyróżnienia, które doceniają jego dokonania oraz oddanie dla kraju.

• Order Sztandaru Pracy II klasy,
• Krzyż Grunwaldu III klasy,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari,
• Krzyż Partyzancki,
• Medal za Warszawę 1939–1945,
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945.

---

Oceń: Gustaw Alef-Bolkowiak

---