Anatolij Aleksiejew

---

Życiorys

W 1905 roku Anatolij Aleksiejew osiedlił się w mieście Siergijew Posad. Po zakończeniu gimnazjum w 1918 roku, w marcu 1920 roku rozpoczął służbę w Armii Czerwonej, gdzie pełnił obowiązki radzisty. Jego kariera wojskowa rozwinęła się z biegiem lat, a w 1921 roku brał udział w tłumieniu powstania Antonowa w guberni tambowskiej.

W 1925 roku pełnił funkcję instruktora ds. radia w wojskowej lotniczej szkole kształcącej pilotów morskich w Sewastopolu. W latach 1925-1928 był kierownikiem laboratorium elektrycznego Wojskowej Szkoły Specsłużb Sił Wojskowo-Powietrznych, a następnie objął stanowisko szturmana (nawigatora) w lotnictwie morskim Floty Czarnomorskiej. W 1928 roku, współpracując z załogą B. Czuchnowskiego, brał udział w poszukiwaniach podczas polarnej ekspedycji Umberto Nobile.

W grudniu 1929 roku awansował na stanowisko starszego inżyniera w Naukowo-Badawczym Instytucie Sił Wojskowo-Powietrznych. Po przeniesieniu do rezerwy w maju 1930 roku, stał się lotnikiem polarnym w Gławsiewmorputi, a wiosną 1937 roku, jako dowódca samolotu TB-3, uczestniczył w operacji lądowania pierwszej dryfującej stacji naukowej „Siewiernyj Polus-1”. 25 maja 1937 roku wykonał lot z Wyspy Rudolfa na Biegun Północny, gdzie lądowanie wyznaczone zostało 17 km od właściwego celu, a ostateczne osiągnięcie bieguna miało miejsce 27 maja.

W 1937 roku zaangażował się w poszukiwania załogi Zygmunta Lewoniewskiego, a w roku następnym kierował lotniczym oddziałem, który poszukiwał załóg statków „Sybiriakow”, „Małygin” oraz „Siedow” w północnej części Morza Łaptiewów. Od 1939 roku powrócił do służby wojskowej, został lotnikiem doświadczalnym w fabryce samolotów nr 22 w Moskwie, gdzie tak jak w przeszłości, zajmował się testowaniem bombowców.

W czasie II wojny światowej, od czerwca do grudnia 1941 roku, pełnił funkcję dowódcy eskadry 432 lotniczego pułku dalekiego zasięgu. Następnie, od grudnia 1941 roku do lipca 1944 roku, dowodził statkiem 746 lotniczego pułku dalekiego zasięgu, aby później znowu powrócić na stanowisko lotnika doświadczalnego. W trakcie działań wojennych zrealizował 27 nocnych lotów bojowych, skutecznie bombardując strategiczne cele na tyłach wroga.

W lutym 1958 roku został przeniesiony do rezerwy w stopniu pułkownika. Jako szef wydziału nawigacji lotniczej w Zarządzie Lotnictwa Polarnego, a później w porcie lotniczym Szeremietiewo, kontynuował swoją karierę. Anatolij Aleksiejew zmarł i został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym. Pośmiertnie, w 1995 roku, otrzymał honorowe obywatelstwo miasta Siergijew Posad. Na jego cześć nazwano ulicę w Krasnojarsku oraz szczyt w Antarktydzie.

Odznaczenia

Anatolij Aleksiejew został uhonorowany wieloma ważnymi odznaczeniami za swoje zasługi. Poniżej przedstawiono listę jego nagród:

• Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego, 27 czerwca 1937,
• Order Lenina, trzykrotnie – 25 lutego 1937, 27 czerwca 1937 oraz 5 listopada 1946,
• Order Czerwonego Sztandaru, pięciokrotnie – 8 października 1928, 20 lutego 1942, 3 listopada 1944, 15 listopada 1950 oraz 16 października 1957,
• Order Wojny Ojczyźnianej I klasy, 29 kwietnia 1944,
• Order Czerwonej Gwiazdy, trzykrotnie – 3 maja 1940, 29 sierpnia 1955 oraz 23 stycznia 1957,
• Medal „Za zasługi bojowe”, 28 października 1967,
• i inne.

---

Oceń: Anatolij Aleksiejew

---