Aleksander Kremieniecki

Wojsko i służby mundurowe

Aleksander Jerzy Kremieniecki, który przyszedł na świat 25 marca 1906 roku w Łomży, to postać o znaczącym wkładzie w historię Wojska Polskiego. Urodził się w rodzinie o bogatych tradycjach, które z pewnością wpływały na jego późniejszą decyzję o służbie wojskowej. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie 27 lipca 1935 roku w Gorzkiewkach.

Kiedy spojrzymy na jego osiągnięcia, warto zaznaczyć, że był on porucznikiem oraz pilotem, co świadczy o jego nieprzeciętnych umiejętnościach. Wymagało to nie tylko odwagi, ale i doskonałego wyszkolenia, które przyniosło mu uznanie wśród współpracowników.

Życiorys

Urodziny Aleksandra Kremienieckiego miały miejsce w Łomży, gdzie był synem Sergiusza oraz Olgi Heleny, z domu Sztroman. Po osiągnięciu matury w gimnazjum w Łomży, podjął decyzję o wstąpieniu do Szkoły Podchorążych Lotnictwa (SPL) z siedzibą w Dęblinie. W 1930 roku ukończył szkołę z wyróżnieniem, zdobywając 4 lokatę w swoim roczniku. Z tego powodu otrzymał wykonane ze złota odznakę obserwatora, na której wygrawerowano napis: „Czwartemu absolwentowi Szk. Pchor. Lot. w r. 1930 | Szef Deptu [Departamentu] Aeronautyki”.

Po ukończeniu nauki, Aleksander został skierowany do 4 pułku lotniczego, w strukturze którego działała 41 eskadra liniowa z siedzibą w Toruniu. W 1932 roku zakończył kurs pilotażu w CWOL, co przyczyniło się do jego awansu na porucznika w 1933 roku. Dalsze przeszkolenia w 1934 roku w KWP doprowadziły do jego odkomenderowania do samodzielnego dywizjonu doświadczalnego, gdzie współpracował z eskadrą prototypów.

Tragiczne wydarzenia miały miejsce 27 lipca 1935 roku, kiedy to Kremieniecki poniósł śmierć lotnika w rejonie Okęcia, w sąsiedztwie wsi Gorzkiewki. Zginął podczas oblatywania prototypu PZL P.23 II Karaś, wykonując pierwszy lot samolotu w pełni obciążonego, z podwieszonymi pod płatem bombami cementowymi, wraz z załogą, w skład której wchodzili por. obs. Tadeusz Odrowąż-Pieniążek oraz por. rez. obs. Stefan Marian Kłusek, oficerowie z Instytutu Badań Technicznych Lotnictwa.

Po tragicznej śmierci, Aleksander Kremieniecki został pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie, w kwaterze C-16, rząd 8, grób 7.

Przypisy

  1. Dawid Karamon: Odznaka Obserwatora (Nawigatora). Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie. [dostęp 19.03.2016 r.]
  2. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 30.11.2019 r.]
  3. Gazeta Gdańska 06.06.1935 nr 127 "Zmiany w wojsku na Pomorzu" (A.Kremieniecki przeniesiony z 4 P. Lot. - Toruń do IBTL na okres 4 miesięcy). s. 8. [dostęp 13.02.2013 r.]
  4. Rocznik Oficerski, Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932, s. 264 [dostęp 17.02.2013 r.]
  5. JerzyJ. Pawlak JerzyJ., Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Brak numerów stron w książce.
  6. Nadszedł płk Krzyczkowki i polecił iść do samolotu, zobaczyć, co się da, przed przybyciem sędziego śledczego, lecz bez ruszania czegokolwiek. No i poszedłem w pole, gdzie kupę pogiętych blach zobaczyłem, i tylko ogon sterczący do góry przypominał, jak PZL-23 wyglądał przed godziną. Kremieniecki wgnieciony pod tablicę przyrządów mało był widoczny, por. Pieniążek miał głowę rozbitą tak, że mózg wystawał, Kłusek, cywilny pracownik stacji uzbrojenia, rozbił sobie głowę o uchwyty karabinu. W: Stanisław Paweł Prauss, Edward Malak: Z Zakopanego na Stag Lane. s. 257.

Oceń: Aleksander Kremieniecki

★★★★★
Średnia ocena:4.46 Liczba ocen:13